Οι κρίσεις πανικού είναι μια αντίδραση του οργανισμού μας σε ερεθίσματα και καταστάσεις που ερμηνεύουμε ως επικίνδυνες. Όταν αντιλαμβανόμαστε κάτι ως επικίνδυνο, παράγουμε ορμόνες όπως η κορτιζόλη και η νοραδρεναλίνη, οι οποίες με τη σειρά τους προκαλούν μια αντίδραση «φυγής ή πάλης». Το σώμα μας, δηλαδή, προετοιμάζεται για να μας προστατέψει από αυτό που εμείς θεωρούμε επικίνδυνο. Για παράδειγμα, η καρδιά μας αρχίζει να χτυπάει δυνατότερα ώστε να τροφοδοτήσει τους μυς μας με την απαραίτητη ενέργεια για να μπορούμε να κινούμαστε γρηγορότερα, όπως σε καταστάσεις πραγματικού κινδύνου. Ως αποτέλεσμα των παραπάνω ορμονολογικών μεταβολών, τα άτομα που βιώνουν κρίσεις πανικού, εκδηλώνουν κάποια από τα παρακάτω σωματικά συμπτώματα:

Ο ερχομός ενός παιδιού στη ζωή κάθε ανθρώπου συνοδεύεται από ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μια ανείπωτη χαρά και από την άλλη άγχος και αυξημένο αίσθημα ευθύνης. Όλοι θέλουν να μεγαλώνουν ευτυχισμένα παιδιά, με αυτοεκτίμηση, παιδιά που θα μπορούν να αναπτύξουν δεξιότητες και να πετύχουν τους στόχους που θέτουν στη ζωή τους. Με αυτό το σκεπτικό, είναι εύλογο κάθε γονιός να αναρωτιέται «τι χρειάζεται το παιδί μου για να μεγαλώσει σωστά; Κάνω καλή δουλειά ως γονιός;». Για να απαντήσει κανείς σε αυτό το ερώτημα πρέπει να αναλογιστεί εάν, πέρα από τις υλικές, καλύπτει και τις συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού του. Και οι δύο γονείς θα πρέπει να έχουν στο μυαλό τους ότι τα παιδιά έχουν τις παρακάτω ανάγκες: