Η Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής-Υπερκινητικότητα (ΔΕΠ-Υ) είναι μια αναπτυξιακή διαταραχή που συχνά, ιδιαίτερα στο παρελθόν, αποδίδεται στην ιδιοσυγκρασία του παιδιού. Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί θεωρούν ότι το παιδί τους είναι ζωηρό και χειριστικό και πιστεύουν πως η συμπεριφορά του σχετίζεται περισσότερο με το την προσωπικότητά του (π.χ. εύθικτος, οξύθυμος, απρόσεκτος, παρορμητικός) και λιγότερο με μια περιγεγραμμένη διαταραχή, όπως η ΔΕΠ-Υ. Ποια είναι, λοιπόν, τα συμπτώματα που μπορούμε να παρατηρήσουμε στο παιδί πριν ερμηνεύσουμε λανθασμένα τη συμπεριφορά του;

Τι μας έρχεται στο μυαλό όταν ακούμε τη φράση «ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή»; Συνήθως κάποια ταινία, όπου ένα άτομο ζει μονότονα σε ένα πεντακάθαρο, πολύ τακτοποιημένο σπίτι, παρατηρεί κάθε αλλαγή και προσπαθεί να αποκαταστήσει την τάξη κάθε αντικειμένου στο χώρο. Ενώ η εικόνα αυτή μπορεί να μας προκαλεί συμπάθεια, να τη θεωρούμε αστεία ή καταθλιπτική, θα ήταν καλό να αναλογιστούμε, πόσο ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα; Τι είναι η ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή; Πώς σκέφτονται και αισθάνονται οι άνθρωποι που παίρνουν αυτή τη διάγνωση; Πώς μπορούν να βοηθηθούν;